Projekt ustawy o mediach narodowych (druk sejmowy nr 442)

Proponowana regulacja może zagrażać konstytucyjnej swobodzie wypowiedzi stanowiącej jeden z filarów i konstytutywną przesłankę demokratycznego społeczeństwa.

Należy zwrócić uwagę na brak konsultacji społecznych projektu i nietransparentny sposób jego przygotowania.

Niektóre sformułowania określające zadania mediów narodowych mogą być trudne do pogodzenia. Przykładowo obowiązek „przeciwdziałania wypaczaniu obrazu historii Polski”, może stać w sprzeczności z realizacją innych zadań mediów narodowych, w szczególności z obowiązkiem „sprzyjania swobodnemu kształtowaniu się poglądów obywateli oraz formowaniu się opinii publicznej”.

Projekt nakłada na narodowe instytucje radiofonii i telewizji obowiązek upowszechniania stanowiska Marszałka Sejmu, Marszałka Senatu, Prezydenta Rzeczypospolitej i Prezesa Rady Ministrów. Tak daleko idące uprawnienia podmiotowe budzą wątpliwości w zakresie niezależności mediów publicznych.

Projekt wprowadza nowy organ - Radę Mediów Narodowych, której kompetencje w części pokrywają się z kompetencjami Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji (KRRiT). Projekt może zatem być traktowany jako próba ominięcia Konstytucji i osłabienia konstytucyjnego organu, jakim jest Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji.

Apel do Wice-prezesa Rady Ministrów - Piotra Glińskiego o wywiązanie się z obietnic i przeprowadzenie w Sejmie wysłuchania publicznego w sprawie poselskich projektów ustaw o mediach narodowych i składce audiowizualnej, oceny skutków regulacji i konsultacji społecznych.

Apel do Komisji Kultury i Środków Przekazu oraz Komisji do Spraw Energii i Skarbu Państwa o zorganizowanie wysłuchania publicznego w sprawie poselskich projektów ustaw o mediach narodowych i składce audiowizualnej.

Nowy kształt mediów publicznych musi być wypracowany w publicznej debacie z udziałem obywateli, twórców i odbiorców, środowisk obywatelskich, edukacyjnych, nauki i kultury.

Apel do wszystkich polityków i wszystkich sił politycznych w polskim parlamencie o szczególną ostrożność i rozwagę w przygotowywaniu nowych rozwiązań systemowych i uwzględnianie w nich głosu opinii publicznej. Bez zdefiniowania na nowo misji publicznej i charakteru usług świadczonych dla widzów i słuchaczy oraz zapewnienia gwarancji jakości programowej nie uda się przekonać obywateli do powszechnej opłaty audiowizualnej, która zastąpiłaby niefunkcjonujący już dziś model abonamentowy, ani zyskać ich zaufania.

Projekt ogranicza rolę Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji. Uprawnienia związane z nadzorem nad realizacją misji publicznej powierza Radzie Mediów Narodowych.

Jest to niezgodne z art. 217 Konstytucji, zgodnie z którym organem odpowiedzialnym za realizację misji mediów publicznych mediów jest Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji.