Priorytety zostały opisane zbyt ogólnie. Nie wiadomo, co dokładnie będzie mogło być finansowane w ramach programu, na jakich zasadach i warunkach. Bez tych podstawowych informacji dotyczących każdego z priorytetów program jest właściwie jedynie deklaracją chęci, a nie zapisem działań operacyjnych.
Nie zgadzamy się z negatywną oceną regrantingu zawartą w diagnozie. Regranting pozwala również na zastosowanie prostych i przyjaznych dla małych organizacji warunków dostępu do środków publicznych.
Stanowisko Ogólnopolskiej Federacji Organizacji Pozarządowych (OFOP)
Brak Narodowej Strategii oraz szerokiego procesu konsultacji proponowanych zmian w polityce rządu staje się dziś widocznym w praktyce zaniechaniem skutkującym wyrywkowym, niespójnym podejściem uwidocznionym w przedstawionych do konsultacji programach.
Przygotowane Programy, w tym Program Rozwoju Organizacji Obywatelskich na lata 2018-2030 PROO, zawierają sprzeczne a czasem szkodliwe tezy.
Popieramy zaproponowany kierunek zmian, jednak do rzetelnej ich oceny brakuje opisu szczegółów zawartych w programie rozwiązań.
Program powinien być konsultowany wraz z regulaminami, w których przewidziane są kluczowe praktyczne informacje dotyczące jego implementacji.
Ponadto program pomija natomiast kwestię filantropii indywidualnej i korporacyjnej. Aby doprowadzić do rzeczywistej dywersyfikacji przychodów organizacji i uniezależnienia ich od środków publicznych należałoby skorzystać z doświadczeń krajów, w których istnieją zachęty podatkowe sprzyjające wspieraniu organizacji przez obywateli i firmy.
Cel Programu sugeruje, że znajdują się w nim kompleksowe rozwiązania skierowane na wspieranie organizacji pozarządowych. Tymczasem jedyną ścieżką, jaka została wybrana w PROO 2018- 2030 jest finansowe wzmacnianie organizacji.
Zdaniem Stowarzyszenia dofinansowanie III sektora jest tylko jednym z elementów, który powinien zawierać PROO 2018-2030. W Programie brakuje rozwiązań systemowych: tworzenia warunków formalno-prawnych powiązanych z możliwościami wsparcia finansowego.
W pełni zgadzamy się z kierunkiem myślenia, który widać w Programie. Dotyczy to zwłaszcza potrzeby budowania niezależności finansowej organizacji społecznych.
Na poziomie ogólnym popieramy proponowane rozwiązania, choć w wielu wypadkach brak szczegółów powoduje osłabienie naszego pozytywnego odbioru. Zdecydowanie nie zgadzamy się też z niektórymi stwierdzeniami pojawiającymi się w diagnozie.